سندرم ایمپاستر
این سندرم را نباید با فروتنی وتوضیح حقیقی یا تصنعی اشتباه بگیرید. سندرم ایمپاستر ویژه افراد موفق است، بسیاری از اشخاص تـوانمند و تیزهوش، علیرغم قابلیتها و موفقیتهای روزافزون، هیچ احساس درونی،نسبت به توانمندیها و قابلیتهای خود ندارند، بلکه معتقدند،به گـونهای دیـگران را فـریب میدهند و باعث شدهاند، آنان این گونه در موردشان بیندیشند که افرادی بـاهوش و تـوانمند هستند. افرادی که بر این عقیدهاند، موفقیتهای خود را به شانس، طلسم، خطاهای کامپیوتری و عوامل خارجی دیـگر نـسبت مـیدهند. آنها با این فکر که موفقیتهای آنان،معتبر نـیست و بـا بـیم آنکه ممکن است دستشان رو شود، زندگی میکنند و خود را شایسته آن موفقیت نمیبینند.
ایمپاسترها معتقدند در زیر ابری زندگی میکنند که در آن دیگران را فـریب دادهاند. آنان مصرّانه این احساس را در خود ایجاد میکنند که از آنچه شایستگی آن را ندارند گـریختهاند و ایـن لیـاقت را اتفاقی به دست آوردهاند. این گروه علیرغم کسب موفقیت،از پیشرفتهای خود احساس لذت نمیکنند.
🔻 ظاهرا این عبارت برای اولین بار توسط روانشناسان در مقاله ای در سال ۱۹۷۸ عنوان شده . محققین آن را به عنوان مسئله مؤثر بر زنانی تعریف کردند که علیرغم جایگاه تحصیلاتی و حرفهای برجسته خود، مُصر هستند که هیچ استعدادی ندارند و هر کسی را که غیر از این میاندیشد، نادان میدانند!
دکتر زهره واثقی